Tattoo - Een neie hond

Kun je bliede wezen en toch verdriet hebben tegeliek? Ik bin hiel bliede vandaag. Ik heb een hond kregen. Zaoterdag was het dierendag. Het dierenasiel was open en daor muchde je rond­kieken. 'Wij gaot der wel hen mar wij neemt niks met hen huus', har mamme 's mörgens zegd. Natasja is ok metwest. 'Waorum gao je allent mar hen um te kieken? Aj gien hond met-nemen mugt huuf je der ok niet hen um allent mar te kieken.'

Eigenlijk har Natasja daor geliek in. Het was drok in het asiel. Een hiele bult mensen waren der op de open dag. 'Kuj nou begriepen dat mensen zukke mooie honden zomar uut de auto zet hebt', zee mamme. Der waren honden die samen in ien ren zaten en der waren ok honden die allennig in een ren zaten. Miestal kwispelden ze aj dicht bij de tralies kwa­men. En in heur ogen kuj lezen: 'Wil jij mien baos wezen? Neem mij toch met!' Kleine hon­den, grote honden, mooie honden, lillijke hon­den, rashonden en van alles wat. 

Een meneer vertelde, dat ze veur alle honden nog underdak zöchten. 'Iedere week komt der meer as tien honden bij, dus wij raakt overvol. Mar je mut wel weten waoraj an begunt. De hond is al een maol teleursteld en wij wilt niet daj hum nog een maol hier in het asiel dumpt. Daorum mag je vandaag allent mar kennis­maken. Je kriegt gien honden met hen huus. En aj zeker wiet daj hum hebben wilt mag je hum maandag ophalen.'

Natasja gung wandeln met een kleine keeshond. 'Dan komp hij in elk geval eempies uut zien ren. Mar metnemen kan ik hum niet. Wij hebt drie katten in huus en daor kan gien hond bij.' Mamme har de riem van een grote zwarte Labrador of zukswat. Zij mus hum stief vastholden want hij trök hard. En ik kun niet kiezen. Zul ik die herdershond met uutnemen? Of is die boxer aordiger? Zij keken mij stuk veur stuk an met ogen die smeekten um heur deruut te halen.

Toen zag ik een klein poedeltie. Hij deud hiel goed zien best veur mij want as een circushond trippelde hij op zien achterpooties. Ik was verkocht. Ik gung wandeln met dit kleine haandtievol.

'Willem, asjeblief nim dizze hond eempies van mij over. Hij trekt mij de aarms zowat uut het lief. Wat een stark dier.' Mamme was hielmaol achter de poest. Met twie haanden pakte ik de riem over en ik zette mij schrap. Wat een trekkerd! Hij sleurde mij zomar met. Mar wat een lieve snoet har hij. En het kleine trippel­poedeltie wandelde parmantig naost mamme.

En nou is het maandagaovend. Ik ben net naor bed gaon. Veurdat ik hengung heb ik wandeld met Max. Ja, want vandaag hebt wij Max ophaald. Die grote zwarte Labrador. En ik kreeg een lik van Minouschka. 'Jij een hond, dan ik ok een hond. Wij haalt ze allebeide op...', har mamme zegd. Dus nou hebt wij twie honden in huus. Ik bin hartstikke bliede. Mar ok een beetie verdrietig. Want in het asiel zit nog wel honderd aander mooie honden. Allennig, te wachten op een baosie.

Opa vertelt:

'Honden bint net kleine kinder, je mut ze of en toe flink op de sodemieter geven,' zee opa toen hij Max en Minouschka zag. 'Zit! Af! Volg! Blijf! Dat bint almaol körte commando's die ze op de puppiecursus zo under de knie hebt. En denk derum, daj ze niet leert schooien. Der is niks waoras ik meer een hekel an heb as an schooiernde honden!' Hij drunk een slok bier en zette het glas op taofel. 'Vrouw, hej nog een stukkie dreuge worst in de koelkast?' Oma lachte. 'Vandaag niet... der is niks waoras ik meer een hekel an heb as an schooiernde kerels!'