Met een deken um heur toe zit Sanne en Dennis op de achterbaank van de auto. Het is midden in de nacht, maor ze kunt van opwinding niet slaopen. Ze bint op pad hen het vliegveld. Over een paar uur stapt ze in een vliegmesien. Een hiele zet later zult ze in Israël weer oetstappen. Dennis lat een autogie over zien deken rieden.
Op de veurbaank proot pap en mam zachies met mekaar. As mam het binnenlaampie anknipt, um wat op te zuken in heur tas, leuft Sanne heur eigen ogen niet. 'Hest pap zienende metpikt,' sist ze tegen Dennis. 'St.' Dennis slat zien iene haand veur Sanne heur mond. Met de aandere stopt e het autogie rap in zien buuts.
Hij hef oetgerekend de mooiste auto oet pap zien verzameling metsmokkeld. De Bogattie waor e jaoren naor op zuuk west is, waor e zo wies met is. Mam knipt het binnenlaampie weer oet. Sanne is hellig op Dennis. Ze kan heur breurtie niet oetstaon as e zukse dingen oethaalt. Niet dat ze zölf een heilig boontie is. Daor niet van. Maor stiekem dure dingen metnimmen van een aander die der barre zunig op is, giet heur te wied.
Ze wil hum de wacht anzeggen, maor dat lukt niet zunder dat pap en mam zuch der met bemuit. Ze wil hum ok niet verraoden. Ze wil nooit niet een klikspaon wezen. De duustere autobaan, het monotone gebrom van de motor. De ogen van Sanne gliedt langzaam dicht. Sanne schrikt wakker as de auto stil stiet. Pap is de kattebak an het oetladen. Ze stöt Dennis an, die nog slap. Ze pelt heur tot de deken oet. Mam volt ze op en legt ze in de kattebak.
Sanne springt tot de auto oet en ze kreg heur koffer. Het is nacht, maor het is zo drok, dat het wal midden overdag lek. Auto's die ankomt, auto's die vortgaot. Vrachtwagens jaagt of en an. Lu die in auto's stapt. Lu die oet auto's stapt en naor het grote gebouw toe gaot. Zij loopt het grote gebouw ok in.
Pap leest alle labels an alle koffers, die e der in hoes anhangen hef. Dan gef e alle bagage vort. Het kan heur niet iens zoveul schelen. Ok al zit heur neie zwempak in de koffer en heur neie spiekerboks en de jurk die mam der op het leste moment nog instopt hef. Ze wil vliegen. Kieken hoe het vliegmesien der van binnen oetzöt. 'Wanneer gao wij vort pap,' vrag ze. 'Dat duurt nog wal even, dat duurt aaid een hiele zet,' zeg pap.
Ok in het gebouw lek het wal midden overdag. Een geheimzinnige stem golft tot in alle hoeken van de hallen: 'Telefoon voor de heer Kats uit Sliedrecht. Telefoon voor de heer Kats uit Sliedrecht.' Pap wenkt. Ze zuukt een plekkie in een nis waor taofels, stoelen en een tillevisie staot. Alle lu die daor zit kiekt naor het scharm, waorop aj lezen kunt welke vliegmesienen of vortvliegt en welke vliegmesienen der ankomt. Mam giet koffie en cola halen.
Nao drie flessies cola zeg pap: 'Het is zo wied.' Met een hiele tjoggel volk loopt ze dezölfde kaant oet. Opiens stiet ze veur een man in uniform die een soort lasso um heur toeslat. 'Pap, waorum döt die man dat. Ik bin bang,' sist ze. Pap stiet naost heur en wordt deur een aandere man in uniform met de lasso underhanden nummen. Hij flustert: 'Stil maor lieverd, dit is een gewone controle.
Ze underzuukt of wij gien geweren bij oes hebt enzo. Kalm maor. Het is zo over.' 'Loop maar door,' zeg heur controleur. Ze hebt niks van de cowboys in Western films. De lasso's ziet der ok aans oet. Toch nuumt Sanne ze in gedachten zo. Achter heur heurt ze 'rrrt, rrt,rrrt.' Ze kek achterum en zöt dat de lasso van Dennis zien cowboy zo'n leven maakt.
Mam trekt een gezicht of ze de man een triezel um de oren geven wil. Ze zeg: 'Ast mienst dat zo'n klein jonkie al een geweer bij zuch hef, is der hier hiel wat mis.' 'Rustig maar mevrouw,' zeg de controleur. 'Wij zoeken het wel uit. Heb je misschien metalen speelgoed bij je, jongeman, of een zakmes.'
'Ik, ikke, ik denk,' zeg Dennis. 'Wat hest bij dij?' zeg pap. Langzaam, hiel langzaam haalt Dennis zien haand tot de buuts oet. Nog langzamer döt e zien voest lös. Dennis kek naor de grond. Net goed, denkt Sanne en ze wacht, maor pap zeg niks, al kek e wal verschrikkelijk duuster. 'Loop maar door,' zeg de cowboy.
schriefster: Miny Hofsteenge