Bart wet niet wat hij zet. Zoveule brillen! In de brillewinkel kek hij in de spiegel hoe zien moe naor hum stiet te kieken as de verkoopster de hiele tied weer een aandere brille op zien neuze zet.
“Die is ook mooi” röp zien moe haard deur de winkel hen. “Ie moet die rooie ook nog even passen. En doe dat ronde brillegie ook nog maor evenpies.”
Bart wordt der glad verlegen van. Gelokkig is er gien aander volk in de winkel, aans zöl hij zich doodschaemen. Waorum mut zien moe dan ook zo bölken? Bart vindt ’t maor knap vervelend dat hij een brille op möt hebben. Alle daegen zo’n stom ding op zien neuze, dat griezelt hum toe. En wat zal Marcel d’r wel niet van zeggen, dat bekstuk. En Marije? Zul Marije dan nog wel mit hum wullen? Bart knep de ogen stief dichte. Hij zet gien brille meer. “Even ’t heufd rechtop,” zeg de verkoopster en ze zet hum een donkerrood brillegie op. “Die is’t!” röp moe bliede. “Vien ie dizze niet barre mooi, Bart? Hij steet ook zo goed bij die zwarte bos krullen van joe. Kiek oen moe ies an. Ja heur dizzen is ’t. Dizze brille neme wij.”
Bart kek in de spiegel. Een jonggie mit grote, brune ogen aachter twee ronde brilleglassies kek hum an. Een neeie Bart. Bart mit ’t ronde brillegie. Hij zeg niks en löp aachter moe en de verkoopster an. Nou mut der nog goeie glaezen in de brille ezet worden. Glaezen die bij Bart zien ogen past.
“Over een ure kuj joen neeie brille ophaelen,” zeg de verkoopster tegen Bart.
“Dan gaot wij nou de stad evenpies in en dan krieg ie een lekker slagroomgebakkie of een gebakken vissie. Ie mögt kiezen,” zeg moe.
Bart hef de hiele tied nog niks ezegd. Hij denkt an morgen as hij die stomme brille op möt naor de schoele. Sjit!
Alle kinder bint al op’t schoelplein as Bart de aandere morgen bij ’t hekke stiet te dauweln. Hij hef de brille in de buze esteuken. Gien iene hoeft te weten hoe zien neeie brille d’r uutzet.
Marcel is mit de aandere jongen an’t voetballen. Hij giet weer tekeer as een halve wilde. Een paer maegies springt an de kaante as Marcel de balle tegen heur an wil schuppen. Bart zet Marije niet, die is vaste bij ’t fietsehokke an ’t touwgiespringen.
As de schoele angiet is hij de allerleste die de klasse instapt. Hij giet gauw bij zien taofeltie zitten. Marije knipoogt naor hum. Bart vuult de brille in zien buze. Hij kreg ’t er benauwd van. Meester schref neeie sommen op ’t bord. Bart knep de ogen halfdichte, hij kan ’t niet lezen, de sommen liekt op ondulijke strepies. En stiet d’r nou plus of min! Bart wul niet weer zoveule flaeters maeken as verleden weke. Aans denkt Marije nog dat hij dom is. Hij kek stiekem um zich hen. ’t Is stille in de klasse. Alle kiender bint drok an ’t rekenen. Ze kiekt niet op of umme. Bart frommelt zien brille veurzichtig uut de buze en zet hum op de neuze. Zo, nou kan hij temienste goed lezen wat as d’r op ’t bord stiet.
Dan lat Marcel zien penne op de grond vallen. Hij stapt van zien stoel en zet iniens Bart mit zien neeie brille.
“Psssst-psssst” giet ’t deur de klasse: “Bart hef een brillegie op!”
Bart zet hoe Marcel en Hielke zit te gniezen.
“Perfesser Bart,” flustert ze achterneers.
Bart kek naor Marije en döt gauw zien brille of. Hij wul hum rap in de buze stikken, maor dan lat hij zien neeie rooie brille op de grond klettern! Hij springt op um hum te pakken en dan… krak, zeg de brille! Under Bart zien schoe lig een klein rood fietsie zonder glaezen. “Oh,” zeg Marije…. “Wat zunde van zo’n mooie brille.