1e prijs:
De vrijheid van Chloë
Chloë luup rustig hen schoel. Het was vief mei 1959. Gelukkig was het haost zummervekaansie. Chloë har niet zu’n gelukkig jaor achter de rug. Het was onrustig west op schoel. Kinder speulden niet altied meer gezellig met mekaor. Maor Chloë was in de pauze altied met heur beste vriendinnegie Mila. Nao schoeltied luup Chloë altied allén naor hoes, want dan har Mila blokfluitles. Chloë much daor niet met an doen, want dat was allén veur blanke kinder.
Veurig jaor kwam Mila nao de blokfluitles meesttieds bij Chloë speulen, maor sinds een tiedtie niet meer. Toen Chloë an Mila vruug waorum ze niet meer kwam, zee Mila dat heur pap zegd har dat dat niet meer much. Mila mus maor met Eva speulen, want Eva kwam teminnen ok oet een ‘keurige blanke femilie, net as wij’. Chloë snapte der niks van. Mila trouwens ok niet. Mila gung nao een paor minuten vort.
De aandere dag op schoel luup Chloë bliede naor Mila toe. Mila was met Eva an ’t touwgie springen. Chloë wol geern metdoen, maor dat much niet van Eva. Ze zee: ‘Allén blanke kinder mucht metdoen.’ Ok Mila vun dat eigenlijk niet eerlijk van Eva. Ze wol veul liever met Eva en Chloë saomen speulen, maor dan kreeg ze straf van heur pap en dat wol ze vanzölf ok niet. As Chloë tegen de juf zee, dat ze niet metdoen much, dan zee juf der niks van. Maor Chloë zag an heur ogen, dat ze der wal wat van zeggen wol, maor niet duurde. De olders van Eva hadden naomelijk een maol klaogd bij de directeur.
We bint intied zestig jaor wieder. Chloë zit bij heur oma op schoot. Ze is der maor wat trots op dat ze vernuumd is naor heur oma Chloë . En bovendien, Chloë is van zuchzölf al een hiel mooie naom. Maor umdat oma verteld har dat ze het eerder op schoel niet makkelk har en hoe dat in de tied dat ze opgruide aal beter gung, was ze der extra groots op.
Chloë was vandaog hen zwemles west en daornao gung ze theedrinken bij heur oma. Oma vertelde dat ze eerder niet op zwemles much, nee zölfs niet in het zwembad kommen much. Chloë is bliede dat dat tegenwoordig hiel gewoon is, want het slat natuurlijk nargens op dat donkere mensen niet saomen met heur vriendties en vriendinnegies mugt touwgiespringen, zwemmen, blokfluiten en zo. Gelukkig hew die vrijheid tegenwoordig wal.
Toen gung de deurbel. Chloë dee veur heur oma de deur lös. Het was oma’s beste vriendin Mila: ‘Moi Chloë! Is oma ok in hoes?’
‘Tuurlijk’, zee Chloë, ‘kom der maor in, heur!’
Oma vertelde dat Mila en zij altied de beste vriendinnen bleven waren, ondanks alles wat der eerder gebeurd was. Ze zaten nog altied saomen op muziekles.
Toen zee Oma: ‘En nou gaow gezellig theedrinken zoas alle dinsdagnommedaogen. En we nimt der een lekker eerbeiengebakkie bij!’
Maartje van Kesteren
Groep 8b van IKC G.A. de Ridder in Beilen
(vertaoling: Jan Hartlief)