TIEGER IS VORT
‘Nom, nom, lekker eigie zeg!’ zeg Cornelis. ‘Waor is Tieger, mam?’ Wee’k niet. Wij hebt hum al twei daogen niet zien. Hie blef wel lang vort.’ ‘Ja, dat vind ik ok. Ik gao hum zuken saomen met Jannes!’ ‘Dat zul super fijn wezen. Ik zuuk strakkies ok weer naor hum. Wij vindt hum vast gauw.’
Cornelis giet naor zien beste kameraod Jannes. Hie vertelt Jannes over Tieger en zie maakt een plan. Zie besluut um naor de bos te gaon um te zuken, want in de wiek zuukt de mam van Cornelis zölf wal. Zie pakt heur crossfietsen en gaot daormet naor de bos, dat is rapper en is cooler as lopen.
‘Getzie, smerige rötvogel!’, zeg Jannes. Hie zit under de vogelstront. Cornelis möt eerst lachen, maor kek dan serieus. ‘Die grote raaf vlög al de heule tied boven oes, hè. Wat wil dat biest toch?’
De raaf vlög een klein endtie vort en komp weerum en kek naor de jonges met zien geheimzinnige kraalogen en schieve kop. ‘Kom, we volgt hum, Jannes.’
De raaf giet aal wieder de bos in. Hie vlög en hipt veur heur oet. Iniens wordt het duuster en de jonges weet niet waor zie bint. In de varte ziet zie vaag de vörm van een schuur. Cornelis en Jannes ziet dat de raaf de schuur in vlög. Zie vindt het gloepens spannend, maor waor moet zie aans hen? Het lek ok een gewone schuur. Het is in een venig gebied. Het leste stuk moet zie lopen. Veurzichtig doet zie de deur lös en zie bint bliede een öpper heuj te zien. De raaf zit boven op een balk in de schuur. Hie holdt zuch stil. Cornelis en Jannes bint bekof en valt al rap in slaop.
‘Kraaa’. Cornelis en Jannes springt in het ende. Wat was dat? Waor bint zie? Het is pikduuster, maor deur een raampie ziet zie een beetie locht kommen. Zie gluurt deur het raam en ziet daansende witte gedaontes met blauwige lochies boven het moeras.
‘Kraaa, kraaa, kraaa’. Der bint nou veul raven boeten. ‘Wat bint die witte dinger, Jannes?’
‘Dat bint witte wieven.’ ‘Witte wieven?’ ‘Ja, dat hef opa mij verteld. Dat bint spoken.’ Cornelis wordt wit um de snoet en krimp inien. Het wordt stiller boeten. Jannes gluurt weer deur het raam. ‘Hé, zie gaot vort, Cornelis.’ De raven eerst, daor achteran de witte wieven en Jannes geleuft zien ogen niet. Der loopt een hiele toggel katten achterheer.
‘Cornelis, kiek.’ Cornelis kröp naor het raam en zöt nog net een paar kattensteerten in de duusternis verdwienen. ‘Wat doe wij nou?’ ‘Wachten tot het mörgen is, Cornelis.’
Zo gauw het locht wordt, springt de jonges op heur fiets. Het eerste stuk is moeilijk, maor al rap komt zie op een bekende plek in de bos en vindt al gauw de weg naor hoes. Daor vliegt zie heur ongeruste olders in de arms. En dan valt het oog van Cornelis op het mandtie van Tieger. Daor lig Tieger, met een pikzwarte ravenveer naost zuch.
Chris Steens (groep 8), IKC G.A. de Ridder, Beilen.
Schreven in het Zuud Oost Zand.