Tattoo - Geluk

Wat heb ik baald vandaag! En van te veuren har ik dacht dat het zo'n mooie dag worden zul. Alle kansen waren der veur. Het zunnegie scheen, ik har de fiets oppoetst en de baanden oppompt. De versnellingskabel nog goed naokeken en de remblokkies. Eigenlijk kun der niks misgaon. Allent mus ik nou zëlf nog goed presteren. Het is vandaag de dag van de dikke­baandenrace. len maol in 't jaor hebt wij fietswedstrieden. Ik har wel een aold karregie, mar mien gevuul zee mij, dat ik wel es winnen kun!

'Hier Dubbeljoe. Vief euro veur jou leg ik hier vast neer. Dat is veur het metdoen. En aj bij de bovenste drie eindigt dan verdubbel ik ze!' Dat zee mien pappe. Hij denkt dat ik op die manier beter presteer. Opa wol ok niet achterblieven. 'Hier Willem, van mij hetzëlfde. En denk derum, de ze almaol van de baan. Dan verdubbel ik ze ok.' Ome Cor grabbelde in zien buzen. Hij har gien portemonnee bij hum. Mar der kwam een smoezelig papiertie uut. 'Hier Dubbeljoe. Aj nou wint of verliest, dat maakt niet uut. Dit is veur jou!' Ik stopte het briefie mar in de buus.

Um veer uur knalde het startschot. Het was een hiel gekrioel, wel vieftig dielnemers. En almaol probeerden wij een koppositie in te nemen. Het lukte mij um direct bij de eerste tien te kommen. Mien versnelling klikte soepel naor een hogere stand. Op het keienstraotie achter het kerkhof langs mus ik acht geven. Je ligt daor zo op je snufferd aj te hard riedt. Mar ik bleef bij de eerste tien. Op de lange baan van het gemien­tehuus naor de bank scheuf ik naor veuren. Ik heurde bij de eerste vief! En ik vuulde mij nog hielmaol niet mu. Nao acht rondties har ik de twiede plaots inneumen! Vlak achter Jeroen Bakker. An de kant van de straot zag ik mien mamme juichen en schrouwen: 'Dibbedabbe­doe veur Dubbeljoe!'

En toen..., weerum op het keienstraotie gebeurde het. Daor denderde ik over een dikke stien. Het schokte deur mien polsen. Eempies har ik gien grip meer op het stuur. Het wiel deuk opzied de barm in. Almaol niet zo slim, mar daor stund een verkeersbord. Ik knalde der bovenop en lag understeboven in de barm. Ik herstelde mij vlug en sprung weer op de fiets mar kiek... een dikke bochel in mien veurrad. Ik kun het wel vergeten! Ik kun mien fiets wel in mekaar trappen! Zowat hej nou altied met die lillijke aolde rotfietsen.

's Aovends keken wij met mekaar tillevisie. Op taofel lagen tien euro's. Het hadden der twintig kunnen wezen. En niet te vergeten een beker veur de winnaar. Der buitelden allerlei cijfers over het tillevisiescharm. 'Heb jij gien pries Dubbeljoe?', zee ome Cor. 'Doe niet zo stom. Ik ben met de fiets over de kop gaon, dat weet je toch', antwoordde ik. 'Dat bedoel ik niet, kiek es op dat briefie dat ik je vanmiddag geven heb.'

'Een prijs van duizend euro is gevallen op alle lotnummers die eindigen op 546', zee de pris­sentator. Ik volde het briefie open. Ome Cor har mij een lot van de Staatsloterij geven. De leste cijfers, een vief een veer en een zes, zij lachten mij toe. Doezend euro! Dat is nog es een pries. Daor kuj een mooie neie fiets van kopen. Dat is nog es geluk bij een ongeluk!

OPA

'Een neie fiets, daor heurt een lawaaideusie bij!' zee opa enthousiast.' Mar jij wiet natuurlijk niet hoe aj dat maken mut! Die jongs tegenwoordig kunt zukzólf niet meer met ienvoldige dingen vermaken. Zij moet alles kopen in de winkel. Let op! Hier komt de uutleg: Je hebt een schoensmeerdeusie neudig van blik. Daor leg je een hiele wasknipper under. Die zet je vast an het deusie met een stuk elastiek, bijveurbield een weckring of een dik postbodenelastiek. De knipper mut wal open en dicht kunnen. Dan sloop ie een aander wasknipper en je stopt iene helfte under het elastiek bóvenop het deusie. Dan zet je het hiele vermikkie vast an de beugel van je sputterbred met de hiele wasknipper. Die halve wasknipper druk je tussen de spieken van je rad. En aj dan fietst... dan maak ie merakels veul lawaai, daorum nuum ik het een lawaaideusie. Wacht, ik zal der een tiekening van maken. En as je de spieken krom gaot staon, dan gao mar naor de fietsenmaker.'