't Zwaarte hondje dei graog wit worden wol
In Zeuvenhuzen was ais 'n routzwaart hondje dei nooit mit aander hondjes mitdoun moch as ze aan 't speulen waren. Aaltied wuir hai afblaft, omdat e zo zwaart was, veul zwaarter as aal aander zwaarte hondjes in de buurt. Mit steert tussen pootjes luip hai den mor weer vort en jankde zachies veur zok uut.
Op 'n dag haar 't routzwaarte hondje 'n plan. Zien baas ston hoog op 'n ledder 't huus te vaarven. Dei het 't veul te drok om aan mie te denken, dochde 't handje en inainen stötde 't daaier de grode pot mit widde vaarve om. Tegelstraotje wuir hailendal wit. 't Hondje ging der op zien ruggie in liggen en draaide zok om en om... Dou draaide hai zok op zien liefje... Zulfs zien koppie muik hai hailmaol wit.
Dou hai zo wit was as snei runde 't hondje haard weg.
Wat heurde hai daar? Was dat 'n baang jongesstemmegie? Uut neisgierighaid runde 't hondje naor de viever in 't paark. 'n Stout jonkie was stiekem in 't wotter gaon, mor hai kon nait ains zwemmen. "Help!" ruip 't jonkie, "haal mie deruut!"
't Hondje bedochde zak nait en sprong de viever in. Mit zien staarke tanden trok hai 't jonkje aan de kleren uut 't wotter. Aan de kaande stonden de pabbe en moeke van 't jonkje.
"Dank je wel, brave hond," zeden zai en ze aaiden 't daaier over 't koppie.
Mor deur 't wotter was aal 't vaarve der of gaon en nou was 't hondje weer net zo zwaart as veurtied. Gelukkig haar 'n aander hond vanuut de verte alles zain.
Daolijk het dei hond ale honden in de buurt verteld hou flink 't zwaarte hondje is.
Nou mag hai aaltied mit heur mitspeulen en dat vindt 't routzwaarte hondje nog 't mooiste van 't haile verhaal.
