Midden in het Hollebomenbos steeit een heule hoge denneboom. Maor wat is dat daor boven in die boom? Binnen dat denappels? Nee! Denappels binnen broen of greuin en niet rood of blauw! “Het binnen Pim en Pamme, de kebolters!”, zeg knientie Snuffel tegen zien vrund Harrie Haos. “Wat een oenewappers!” vindt die. “Ze kunnen wel weer naor beneden sodemietern!” “Kom met. Gauw de kebolters waorschouwen!”
Pim klimt nog verder naor boven! “Kom hier bij mij staon Pamme!”
“Ik duur niet hoger!”
“Kom op breurtie bangeschieter!”
Vlak boven de kebolterkoppies hangt een touwgie en daoran vaast zit een gele luchtballon. Pim holdt zich met de eeine haand an een tak vaast en met de aandere haand grep e naor het ballonnentouwgie. En…. ja heur, hij kreg hum te pakken! Pim trekt en trekt….. maor het touwgie blef haoken. Achter een denappel.
“Help even met Pamme!”rop Pim. “As wij nou tegelieks heul haard trekken dan brek de denappel der wel aof. En dan kun wij met die ballon de lucht in. Trekken!”
De kebolteries trekken zo haard as ze kunnen. De denappel kraokt en kraokt…. en brek van de tak aof. En….daor geeit de ballon de lucht in. Pim en Pamme ok. Ze hangen onderan het touwgie!
“Wij vleeigen Pim!” Yes Pamme! Yes! Wij zitten al boven de bomen!” Vrolijk kwebbelnd zweven de kebolteries langzaom wieder.
Beneden in de bos binnen ze niet zo vrolijk! Zo haard as ze kunnen binnen Harrie Haos en Knientie Snuffel met pap en mamme kebolter naor de hoge denneboom toou rend. Te laot! Pim en Pamme zweven net vort! Pap en mam kebolter trillen van benauwdigheid! Stel je toch ies veur dat de ballon leeglöp. Dan kunnen heur kinder zich wel te pletter vallen!
Pim en Pamme dèenken heulemaol niet an vallen! Ze genieten van wat ze zeein.
“Pamme, begunnen joe de handen ok zo zeer te dooun?”, vrag Pim. “Ja! Dat touw snedt mij gewoon in de vingers!”
“Mij ok man! Ik wil geern weer naor beneden!”
“Ik ok Pim!”
Tegeliek begunnen de kebolterbreurties te reren en te schrouwen van: “Mamme! Mamme!”
Wij stoppen met huilen, eh…. ik bedoel, hol maor gauw op te reren!” Dat is meester Krei! Meester nemp het oetende van het ballonnentouwgie in zien snaovel, en zeg: “Heul veurzichtig langs het touw naor mien kop glieren…zo, ja… nou mien rug op krupen…goed zo…en je noe heul gooud vastholden an mien veerties! Wij gaon daolen!”
Even laoter landt meester Krei met Pim en Pamme op zien rug vlak veur de voouten van pappe en mamme Kebolter. En die binnen mij toch bliede!
En de ballon? Die waait wieder….met de wind met!
